Gen Z
Heb je vast wel eens van gehoord. Of misschien maak je het wel van dichtbij mee. De afgelopen jaren zijn er in ieder geval de nodige onderzoeken geweest.
De jongeren van nu, Generatie Z genoemd, en de druk op hun schouders.
Niet waarmaken is niet hetzelfde als Falen
Vaak wordt er gezegd dat Gen Z het hoogst haalbare nastreeft. En als dat niet lukt dat zij dat ervaren als Falen. Maar is het wel de druk?
Of wordt dit ook gevoed door de zogenoemde “Curling ouders”? Had er nog nooit van gehoord, ken de sport wel. Maar het liefst moet dus alles beter dan goed, terwijl de weerbaarheid miniem is. Omdat de ouders van die jongeren alle obstakels voor hun wegnemen (wegpoetsen, zoals in Curling).
Vallen en Opstaan
Het best leer je door te Vallen en vooral ook weer Op te staan.
Maar als dat je nooit bijgebracht is, vraag je dan wel het maximale van jezelf als jij bijvoorbeeld een studie volgt, als je een sport doet of als je een rijopleiding volgt?
Zelfreflectie
Of is het “ja, ik wil dat wel gaan doen”, maar vooral met te weinig of zo min mogelijke inzet.
En als het je niet lukt, tja dan ligt het aan de hele wereld, behalve aan jezelf.
En dan hoor je dus te vaak “ik doe mijn best”, “tja ik heb het geprobeerd”, etc. Het zit even tegen, dan geven we op. Zonder zelfreflectie! En de ouder die gaat weer poetsen als een dolle, want het mag ook niet een keertje tegenzitten. Oftewel Gen Z leert niet dat het meer inzet vraagt dan gegeven, dat een opleiding langer kan duren, dat alles met vallen en opstaan wordt bereikt. En in de spiegel kijken, neah dat hoeft al helemaal niet.
In de Praktijk
Natuurlijk merken wij als rijopleider dit ook. Het liefst moet de rijopleiding even snel snel, afrijden moet na tien lesjes wel lukken en even vlug Theorie halen, waar dan 12 keer over gedaan wordt.
De aandachtspunten van de rit die tellen niet. “Vallen toch allemaal wel mee”. “En los van alle foutjes en overtredingen ging het gewoon goed”. Omdat we de Theorie via een spoedcursus hebben gedaan en dus niet kennen.
Niet te snel roepen
Je kunt dus zeggen de lat ligt hoog, ik ga ervoor en alleen het hoogst haalbare is goed. Maar er niet vol voor gaan is niet de lat hoog leggen. En het hoogst haalbare willen, maar het liefst er zo min mogelijk voor of aan doen valt niet onder “maar ik heb wel mijn best gedaan”.
Laat mij het maar ff doen, dan kijk ik wel hoe het gaat. En haal ik een drie voor Wiskunde, dan is die leraar wel een hele rare vogel hoor. Dat is niet de lat hoog leggen. Dat is geen winnaarsmentaliteit, maar dan gaat men het bij de ander op bord leggen.
En gaat men harder lopen dan men kan dan heb je de kans dat je zult struikelen.
Dan Val je wel, maar Opstaan heb je nooit geleerd!
Een doel stellen en er alles aan doen of alles aan gedaan hebben, dat heet dan geen Falen!! Dan was je bewust bezig met presteren. Dan zal je wel eens vallen, maar omdat je een doel hebt (en een winnaar bent), zal je ook wel weer opstaan. En jouw doel bereiken!
Niet wijzen dus, maar check wat vaker die spiegel! Niet eerst de bos bloemen en daarna de prestatie…